Onlangs ontving ik de oproep voor mijn jaarlijkse griepprik. Ik behoor tot de groep, die extra risico loopt ernstig ziek te worden door de griep. De griepprik wordt gezet in de praktijk van mijn huisarts. Ik ben niet de enige, dus staan we met tientallen in de rij voor de praktijk. Hoewel de overheid weliswaar de griepprik verstrekt en de huisarts geen vergoeding ontvangt, kost het hem wel extra uren. Het is een gegeven, dat veel huisartsen overbelast zijn. Persoonlijk heb ik ‘s morgens lichte ondersteuning nodig (ik noem dat ‘uitvouwen’) van de dames van de thuiszorgorganisatie Buurtzorg.
Deze zeer hulpvaardige dames zijn veelal Hbo-opgeleide en ervaren verpleegkundigen. Veel, zo niet de meeste van hun cliënten behoren tot de groep, die worden opgeroepen voor de jaarlijkse griepprik. De lezer begrijpt waar ik naar toe wil. Welke bezwaren zouden er kunnen zijn, wanneer de griepprik gezet zouden worden door de medewerkers van thuiszorg-organisaties? De voordelen zijn evident; de huisartsen worden ontlast en de cliënten hoeven hun huis niet uit om in de rij te staan. Wellicht zouden de thuiszorgmedewerkers wel meer handelingen kunnen overnemen van de drukbezette huisarts, bijvoorbeeld periodieke bloeddrukcontroles en voor de Trombosedienst de INR-controles.
Feanwâlden, Jos Debreczeny