Cocky Sietses wint de Literatuurprijs Schiermonnikoog 2022

SCHIERMONNIKOOG – Uit handen van Ineke van Gent, burgemeester van Schiermonnikoog en voorzitter van de jury, kreeg Cocky Sietses afgelopen zaterdag in de Got Tjark, de kerk van Schiermonnikoog, de eerste prijs voor haar column ‘Genieten van de Natuur: dood of levend’.

De Werkgroep Literatuurprijs Schiermonnikoog had de inzenders voor deze columnwedstrijd met het thema Natuur leeft? een uiterst actueel onderwerp voorgelegd. De zesentachtig ingezonden columns gaven een breed palet aan verschillende invalshoeken te zien, waarmee je naar natuur kunt kijken.

Cocky Sietses, liet volgens de jury, bestaande uit Ineke van Gent, Simone de Boer en Koos Dijksterhuis, de lezers in haar column meegenieten van een wandeling over het strand en de duinen van Schiermonnikoog. Zij deed dat door in eenvoudige taal de schoonheid van niet alleen de levende natuur, maar ook de dode natuur in de vorm van barnsteen en schelpen te verbeelden. Cocky Sietses was totaal verrast, omdat zij nog nooit eerder een column geschreven had.

Alexa Gratama kreeg de tweede prijs voor de column Stormland. De schrijfster schetste een groot verdriet tegen het decor van een wildwoeste storm.

Titia Bouma, inwoonster van Schiermonnikoog, won de derde prijs voor de column, een met veel ironie geschreven verhaal over de wil om de natuur op het eiland te leren kennen en de gebreken van moderne technieken.

De prijswinnaars en Eline Baauw, de jongeste deelneemster aan de westrijd, kregen van Lutz Jacobi namens de Waddenvereniging een extra prijs: de Bosatlas van de Wadden.

Aan het einde van de bijeenkomst las Dyami Millarson een column voor in de eigen taal van het eiland, een column waarvoor hij een eervolle vermelding kreeg.

Tijdens de bijeenkomst werd de bundel Natuur leeft gepresenteerd, waarin vijfendertig columns bijeengebracht zijn.

Genieten van de Natuur: dood of levend

In de herfst was ik op mijn geliefde eiland Schier. Ik liep over het strand terug vanaf de Balg richting dorp. Ik deed er uren over want het strand ligt altijd vol met duizenden kleine kunstvoorwerpen en juwelen in allerlei vormen en de meest schitterende kleuren. Wat een pracht ligt daar uitgestald en al dat moois zomaar voor niets te zien. Ik vond een hele grote bijzondere schelp en nam hem mee. Een stuk verderop liepen een paar mensen heel gericht te kijken en te zoeken langs de vloedlijn. Ik liet mijn schelp aan hen zien. Ze slaakten diverse enthousiaste kreten en keken er met begerige ogen naar: het bleek een grote noordkromp te zijn. Het diertje in deze honderden jaar oude schelp is dood maar zoiets doods uit de natuur kan dus veel enthousiasme opleveren.

Op de verste uithoek van het Westerstrand liep ik ook een keer uren te zwerven en te genieten van al dat moois. Daar vond ik een stukje barnsteen, ooit hars van een naaldboom die daar miljoenen jaar geleden levend stond. Dus ook iets doods wat veel vreugde kan opleveren bij de vinder. Het geeft een heel speciaal gevoel over je eigen nietigheid in de tijdlijn van de wereldgeschiedenis. Deze vondsten van dode natuur zijn wel heel anders dan dat heerlijke ‘waddengeluid’ veroorzaakt door de zeepieren in het wad die van die grappige zandhoopjes opwerpen. Je ziet de levende beestjes zelf niet maar hoort en ziet dat ze leven. Heerlijk zijn de geluiden van alle soorten vogels en het zien van al die prachtige orchideeën of het paarse lamsoor in de kwelder, de vele vlindersoorten die om je heen fladderen. De scheidslijn tussen levende en dode natuur is klein, ik geniet van beide!

Cocky Sietses

 

• Facebook
• Twitter
• Linkedin
• Whatsapp
• Whatsapp
• Mail