Het mooiste voetbal zie je bij JO-7 teams

HURDEGARYP – Wat is voetbal toch een prachtige sport. Zeker als er wedstrijdjes zijn met (heel) jonge kinderen.

Op sportpark De Warren in Hurdegaryp was zaterdagmorgen een toernooitje met JO 7 teams van vv Hardegarijp, sc Franeker en FVC. Ze speelden 2 wedstrijdjes per team waar plezier voorop stond. Uitslagen, rangen en standen worden niet bijgehouden maar de spelertjes deden daardoor niet minder hun best.

Een echt prachtige ochtend waar naast vele doelpunten ook echt leuk gevoetbald werd. Wat een drukte op een bijzondere zaterdagmorgen. Kort voor 10 uur verzamelen de jongste vvHardegarijp leden met groot gevolg zich op veld 5.

De vrijdagmiddagploeg had er voor gezorgd dat er echte velden waren uitgezet én gekalkt. Veldjes van maar liefst 20 bij 30 meter. Met echte hoekvlaggen, prachtige kwart cirkels bij de nog mooiere kleine hoekvlaggen. Uiteraard was de middenlijn niet vergeten. Ook niet  vergeten was dat de man die de lijnen uitzet deze veldjes ook nog super strak én met rechte lijnen had gekalkt. We hebben het natuurlijk over de spelers van vv Hardegarijp JO7-2 inderdaad de jongste en dus de aanstormende talenten van onze club. Samen met de JO7 spelers van sc Franeker en FVC speelden ze een toernooitje. Jammer dat er één, het 4^e team, nu juist niet aanwezig was.

De scheids van dienst, lees spelleider van dienst, floot stipt 10 uur de eerste wedstrijd op gang. Je wist precies waar de bal was. Er liepen gezien de opstelling maar 10 spelers achteraan. Meer was helaas niet mogelijk, ze spelen met 5 tegen 5.

Vooraf informeerde de scheids nog even met een vraag die slechts door één speler met ‘ja’ beantwoord werd. ‘Wie van jullie heeft al eerder een echte wedstrijd gespeeld’ Eentje antwoordde met ‘ja’, dit was een spelertje van sc Franeker.

De mannen voetbalden duidelijk met een echte opdracht en zodoende ging het echt uitstekend. Die opdracht? ‘Doelpunten maken’. Het ging die eerste wedstrijd, de jongens van vvH tegen die van Franeker, niet helemaal volgens afgesproken doelen. Al snel stonden de vvH heren op 0-1. De 1-1 was kort hierna een echt wonderschoon doelpunt, van wel 3 meter afstand precies midden in het doel.

Daarna ging het uitstekend, voor de tegenstander. Meerdere doelpunten volgden snel elkaar op. Leuk was het moment dat de heren door voetbalden na een fluitsignaal. Iedereen maar even bij elkaar geroepen en gevraagd of ze het op dat moment geconcerteerde fluitsignaal hoorden. Alle vingertjes gingen omhoog. Eén van de onderstaande foto bewijst het, de uitleg dat ze moesten stoppen volgde, hierna ging het uitstekend.

De vvH mannen deden echt uitsteken hun best, maar de tegenstander zat blijkbaar een maand langer op voetbal. Wat de eindstand was is geheel en al onbelangrijk en niet het vermelden waardig.

De 2^e wedstrijd was FVC tegen Franeker, weer 2 keer 10 minuten van prachtig voetbal. Heel mooi voetbal op de vierkante meter. Jammer, maar eigenlijk prachtig dat er soms wel 6 spelertjes op die ene vierkante meter stonden. Ook hier werd gescoord, zelfs meerdere keren.

De 3^e wedstrijd was er weer eentje met de vvH sterren. Nu tegen de heren van FVC. Ook nu was Hardegarijp de iets mindere ploeg, het werd natuurlijk gecompenseerd door de geplukte madeliefjes en andere randzaken. De scheids had het even lastig toen een spelertje van FVC bij hem kwam. ‘Meester, wil je mijn klitjes even strak vast maken?’ Natuurlijk wilde ‘meester’ dat doen, de klittenband riempjes van de voetbalschoenen even strak trekken.

Lastiger was de vraag ‘ik moet naar de wc, mag ik even?’ Het mocht natuurlijk maar dan moest het met mama gedaan worden. vvH moest zonder morren even met 4 spelers spelen. Maar mama was onverbiddelijk ‘het is bijna afgelopen, is na de wedstrijd ook goed?’ De jongeman ging weer voetballen.

Ook een vvH speler die een wel bijzondere vraag had. ‘Is het bijna klaar? Ik heb honger’ Honger naar de bal bleek het niet echt te zijn. En of het lekkere honger naar een koekje van zijn oom of opa was weet ik ook niet. Meneer had gewoon trek in iets lekkers.

Deze wedstrijd zelf was prachtig om te zien, weer meerdere (tegen) doelpunten, maar ook de ‘hatelijke 0’ werd van het fictieve scorebord gespeeld. De vvH heren waren bij het eindsignaal moe gestreden. Echt iedereen had zijn uiterste best gedaan en helaas niet gewonnen in de beide wedstrijdjes. Als je dan kort hierna hoort dat een vv Hardegarijp speler aan zijn moeder verteld dat ze wel een doelpunt hadden gemaakt en dat je hem dan nog een keer ziet juichen is in ieder geval de speler tevreden. De coach was ook tevreden al zei hij er dan weer bij dat er verbeterpuntjes waren.

Eigenlijk het mooiste was deze ochtend was het volgende; Een in het veld lopende speler had tijdens de wedstrijd blijkbaar ook VAR dienst. Hij kwam zelf naar de scheids toe en zei heel eerlijk ‘je moet een penalty geven, ik raakte de bal met de hand’. Ik denk, weet wel zeker, dat bij vvH 1 niemand zo sportief zou zijn. Die strafschop vanaf 5,5 meter ging prachtig naast het doel. Ook erg sportief natuurlijk.

Een prachtige ochtend op veld 5. Publiek zonder de uiteraard verboden spreekkoren en zang kunsten maar ook keurig ‘op afstand’ achter de lijnen. De spelers heerlijk voetballend en zelfs eentje die 2 meter voor het doel een handstand deed.

Veel mooie doelpunten en veel foto’s, een aantal van die foto’s onder dit verslagje. Foto’s die misschien over 30, 40 of 50  jaar weer gebruikt kunnen worden als de heren stoppen met voetballen bij vv Hardegarijp. De foto’s met herinneringen welke ook trots aan de (klein) kinderen verteld kunnen worden. ‘Kijk hier voetbalde papa (opa) voor het eerst. Het was op 12 september in 2020’ of papa dan verteld dat ze die dag beide wedstrijden verloren hadden zal dan waarschijnlijk al vergeten zijn. Ze, de kinderen, wisten het kort na de wedstrijd al niet meer.

© Verslag: Jan Kamminga

• Facebook
• Twitter
• Linkedin
• Whatsapp
• Whatsapp
• Mail